موریس کارم

موریس کارم در خانواده ای کم بضاعت بزرگ شد.زندگی سا ده ای که داشت الهام بخش اشعارش شد.از سال 1914 شروع به نوشتن کرد.زبان آهنگین او بسییاری از طبقات مردم را به خود جلب نمود.یکی از شاهکارهای هنری او مادر نام دارد .آثار موریس فرم شعری رها شده از قراردادهاو بیان شادی زندگی است.




آزادی

خورشيد را در گودی دستانت بگیر

کمی خورشید

و به دورها و دورها سفر کن

بسوی نوازش نسیم

بسوی رویاهای شیرین

بسوی همین لحظه ، همین ثانیه

جوانی کوتاه است


راههاییست که نمی شناسی

خیلی خیلی هواییست


هرگز افسوس مخور

برای انچیزی که دیگر

در دستان پر بارت نیست

نگاه کن ،نگاه کن

انجا افق میدرخشد

دورتر،همیشه دورتر قدم بردار

درحالیکه آوازی زیبا را

زیر لب زمزمه میکنی

دنیا متعلق به آنهاییست که

دستانی تهی دارند


ترجمه از فرانسه اثری از موریس کارم

Liberté

Prenez du soleil
Dans le creux des mains,
Un peu de soleil
Et partez au loin !

Partez dans le vent,
Suivez votre rêve;
Partez à l'instant,
la jeunesse est brève !

Il est des chemins
Inconnus des hommes,
Il est des chemins
Si aériens !

Ne regrettez pas
Ce que vous quittez.
Regardez, là-bas,
L'horizon briller.

Loin, toujours plus loin,
Partez en chantant !
Le monde appartient
A ceux qui n'ont rien

همسر

خدای من
او چه مهربون بود
انهنگام که معشوقم بود
ولی اکنون همسر منه
اکنون مهربونی چه کمرنگ شده
انهنگام که معشوقم بود
بوسه های آتشین داشت
بوسه های لبریز از کاسه های احساس
که نفس را در قفس سینه ام حبس میکرد
بوسه هایی که دستهایم را سست و لرزان میکرد
اکنون اگر بیگناه ترین بوسه را بر لبانش بنشانم
با پشت دست خشک میکنه
و می گه:
< منو قرمز کردی شیطون>
آه
از وقتی همسر منه
مهربونی چه کمرنگ شده
انهنگام که معشوقم بود
با نرمش منو صدا میزد
کبوتر صورتی من، مرغابی ابی من
ولی اکنون
نه صورتیم، نه آبیم
نامم هم دیگه تو صندوق خاطراتش نیست
و مرا <ا> صدا میکنه
خدای من انهنگام که معشوقم بود
چه مهربون بود
فکر میکردم
این مهربونی پایان نداره
باهاش پیوند بستم
ولی اگه میدونستم حتما.........
افسوس
از قبل نمیدونیم
اگه مطمئن نبودم که اون خودشه
امروز دیگه نمی شناختمش
دلم میخواد دوباره همه ی این نوازش ها و این لطافت هارا باز یابم.
و من انها را باز یافته ام! بدون شوخی !واقعا؟
من از دیروز یک معشوق دارم!

اثری از یک ناشناس

Mon mari.

Quand il n'était que mon Amant,
Mon Dieu, comme il était charmant.
Mais depuis qu'il est mon mari,
Il est un peu moins gentil.
Quand il n'était que mon amant,
Il avait des baisers troublants.
De ces baisers pleins de passion,
Qui coupent la respiration.
Qui vous coupent les jambes et les bras,
Qui vous coupent tout. ...Vous voyez ça.
Aujourd'hui, si j'ose tenter le plus innocent baiser,
Il s'essuie du revers de la main,
"Tu m'as mis du rouge... C'est malin."
Ah! Depuis qu'il est mon mari,
Il est un peu moins gentil
Quand il n'était que mon amant,
Pour m'appeler très tendrement
Il trouvait toujours quelque chose.
Il disait "Mon canard bleu. Mon pigeon rose."
Oui, mais maintenant, il a changé, c'est évident.
Ni du bleu, ni du rose.
Et mon prénom... Je crois bien qu'il l'a oublié.
Quand il veut m'appeler, il fait : Hé !
Ah! Depuis qu'il est mon mari,
Il est un peu moins gentil.
Quand il n'était que mon amant,
Il m'emmenait au restaurant.
Les meilleurs crus, les meilleurs plats,
Rien n'était trop bon pour moi.
Maintenant, je fais la cuisine moi-même
Et je varie les menus à l'extrême.
A chaque nouveau plat succulent,
J'attends qu'il goûte, le cœur battant.
"Chéri, qu'en dis-tu de ce plat nouveau ?
-J'en dis rien, ce n'est que du veau."
Ah! Depuis qu'il est mon mari,
Il est un peu moins gentil.
Quand il n'était que mon amant,
Ma fête était un évènement.
Jamais, il n'aurait oublié de me la souhaiter.
Evidemment, c'était trop beau.
Quand je dis "C'est ma fête, tu sais ?
"Il fait "Encore ? Tu exagères,
C'était déjà l'année dernière !"
Ah! Depuis qu'il est mon mari,
Il est un peu moins gentil.
Quand il n'était que mon amant,
Il était tendre et prévenant.
Si, en nous promenant, d'aventure
Je tordais un peu ma chaussure,
Sitôt il se précipitait :
"Tu t'es fait mal, mon petit Poulet ?"
Aujourd'hui, le même accident m'attire ces propos galants
:"Enfin, c'est extraordinaire,
Tu passes ton temps à te foutre par terre !"
Ah! Depuis qu'il est mon mari, neuf
Il est un peu moins gentil.
Quand il n'était que mon amant,
Mon Dieu, qu'il était charmant.
Moi, j'ai cru que ça allait durer,
Alors, bien sûr, je l'ai épousé.
Si j'avais su, évidemment...
Mais voilà, on ne sait pas avant.
Si je n'étais certaine que c'est bien lui,
Je ne le reconnaîtrais pas aujourd'hui.
J'aimerais retrouver toutes ces caresses
Et ces petits mots pleins de tendresse.
Enfin
Je les ai retrouvés.
Sans blague ..
Vraiment,

Depuis hier, j'ai pris un amant.